सोमवार, ३ डिसेंबर, २०१२

माझी कविता : प्रिया...


कासावीस होते आहे मी 
तुझ्या काही शब्दांसाठी .......
माझ्याच चुकांसाठी 
मलाच आहे शिक्षा हि......
फक्त तुझीच आहे मी 
हे  कसे पटवून देऊ मी......
तुझ्याचसाठी  झुरते आहे मी
क्षण  क्षण  मरते आहे   मी......
बोल  ना   रे  एकदाच  
किंतु  नको ठेऊ कुठलाच......  
नाही समजू शकले मी तुला
येतो आहे स्वतःचाच  राग मला.....
जाऊ दे नको बोलू
होऊ दे सवय तुला याचीही......
मला दूर लोटल्यावर
कळेल मलाच किंमत याची.......
तू नको ठेऊ खंत याची
पुसून टाक हि आठवण कालची......

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा